Scheiden is vaak lijden

Wanneer koppels besluiten hun eigen weg te gaan, is dat altijd een spijtige zaak. Ze delen nl. een verleden samen en dat veeg je niet zomaar weg. En dat hoeft ook helemaal niet.

Van zodra de ene partij besluit om een punt achter de relatie te zetten (de zgn. eerste beslisser), blijft de andere partij vaak verslagen achter: ongeloof, onbegrip, ook woede zijn emoties die je dan geregeld overvallen. Dit heeft te maken met het afscheid nemen dat in sommige gevallen heel abrupt kan zijn: als “achterblijvende” partij of zgn. tweede beslisser zie je je gedroomde toekomst in één seconde aan diggelen geslagen. Vaak heb je in dat geval meer tijd nodig om een en ander op een rij te zetten en te kunnen verwerken.

Wie beslist?

Net omdat de “beslissende” partij vooruit wil met zijn/haar nieuwe leven, ontstaat er een verschil in verwerkingstempo en dat geeft soms aanleiding tot extra spanningen. Als tweede beslisser voel je je letterlijk in snelheid gepakt. Tracht hier als eerste beslisser zoveel als mogelijk rekening mee te houden en tracht je in te leven in de situatie van diegene die jouw beslissing moet leren aanvaarden.

Verder doe je er op zo’n momenten goed aan je entourage verstandig te kiezen: met mensen om je heen die alleen maar kritiek en commentaar geven, komt niemand verder. Zoek liever één of meerdere goede vrienden of familieleden, die je in vertrouwen kan nemen en die naar je kunnen luisteren om je, indien gewenst, een objectief advies te geven. Ken je zo niemand of hou je het liever allemaal voor jezelf, deel het toch & doe beroep op een professioneel luisterend oor.

Rouwen

Een scheiding van partners kan een ingrijpende gebeurtenis zijn voor elk van de betrokken partijen. Als tweede beslisser – dit is inclusief de kinderen-  moet je hier ook mee verder.

Hiermee wordt een rouwproces in gang gezet. Dit rouwproces kan best gelijktijdig onder de aandacht gebracht in plaats van (vaak) onder de mat geschoven worden.

Ook wanneer er kinderen betrokken zijn in de scheiding, zijn er een aantal basisregels die je best in acht neemt. Kinderen voelen zich vaak ontzettend schuldig dat hun ouders uit elkaar gaan. Onderzoek en praktijk wijzen uit dat hoe kleiner de kinderen, des te groter het schuldgevoel blijkt te zijn. Jammer genoeg. Je zal dan ook wel kunnen begrijpen dat onderlinge ruzies geen bijdrage leveren aan de stabiliteit van het kind. Wel integendeel.

Kinderen en hun verhaal

In een ander artikel schrijf ik over de kinderen hun verhaal.

Tot slot

Ben je ondertussen gescheiden, maak jezelf dan niets wijs: ook jij hebt je best gedaan, gegeven de omstandigheden!

En allicht, nu je verder in je leven staat en wijzer bent geworden, had je het toen misschien wel anders aangepakt. Niets belet je om zelfs vandaag nog te luisteren naar de ervaringen van je gewezen partner en/of je kinderen. Luisteren naar hun verhaal in combinatie met jouw bereidheid om er over te praten, creëert de ruimte om het zogenaamde “restverdriet” te kunnen verwerken en je emoties op een dieper (onderbewust) niveau te helen.